Vandaag ging het goed met opstaan al moest ik er erg vroeg uit komen, want vandaag moet ik naar de pijnpoli. Het opstaan ging goed maar er probeerde slijm te komen die ik er nu echt niet bij kan hebben. Ook het aankleden ging goed alleen me pols is nog alijd vervelend tijdens het aankleden. Toen ik in me rolstoel zat ben ik meteen gaan vernevelen en dat ging in het begin goed. Helaas kwam er toch slijm en moest ik gaan airstacken. Me moeder moest mee duwen op me buik en meteen had ik weer pijn. Uiteindelijk ging de slijmaanval liggen en kreeg me buik ook weer rust. Ik heb even thee genomen en meteen me medicijnen in genomen. 

Vanmorgen ben ik op de computer gegaan en heb ik mijn email na gekeken en ik heb een accoord met de verkoper van het groningen shirt. Nu is het wachten tot ik hem binnen heb dan kan ik er Joost Broerse op laten zetten met nummer 14.

Daarna ben ik op facebook gegaan en heb ik een foto geplaatst op me tijdlijn.

Daarna heb ik op berichten gereageerd of vind ik leuk aangevinkt. 

Daarna ben ik op youtube gegaan en heb ik humor filmpjes gekeken. 

Om half negen zijn we naar het umc gegaan en ik werd onderweg niet goed. De pijn werd ineens heel erg vervelend en ik begon helemaal wit te worden. Ik kreeg een misselijk gevoel en bijna kwam alles er uit dus maar even een bakje gehaald voor dat het er alsnog uit kwam. Bij de pijnpoli voelde ik me niet lekker en het was ook te merken dat ik me niet lekker voelde. Om half 10 werden we geroepen en konden ze kijken of ze iets voor me konnen doen. Ze heeft de gegevens die er al waren doorgenomen en daar heeft ze vragen over gesteld. Het douchen probleem dat ik na het douchen zoveel na pijn heb kan ze me niet mee helpen. De pijn op me borstkast en se syndroom van tietse kon ze wel wat aan doen. Stap 1 is dat ze een tens  (Transcutane electrische neurostimulatie) aperaatje wilde uitproberen. Dat is een aperaatje die stroom schrokjes geeft via een pleister. Stap 2 Is dat ze een lontoforese aperaatje dat is een pleister met een medicijn er in. Stap 3 is een verdoving maar daat zit een risico aan vast. Deze optie doen ze alleen als het niet anders kan. Het tens aperaatje heb ik meteen mee gekregen en de pijn word al wat minder. Het voelde wel raar maar daar moet ik aan gaan wennen.

Daarna kreeg ik trek in eten en voelde me ook niet goed worden. Ja als je door pijn bijna twee dagen niks kan eten dan word je ook niet goed. Eindelijk heb ik wat kunnen eten en daar knapte ik wel van op. Toen ik thuis was toen was het tens apperaatje klaar maar heb hem nog een keertje aangezet. 

Bobby was toen we thuis kwamen weer bezig geweest. Heeft zijn hele staart kapot gebeten. Overal lagen plukken haar in huis Van zijn staart en nu heeft de hond pijn.

Ik heb mijn computer aan gezet en heb nog even met Heike gechat

Vanmiddag kwam de fysio er aan en heeft even allen spieren weer los gemaakt. De fysiotherapie ging verder goed daar ben ik heel blij mee.

Daarna kwam de welzorg er aan want ik heb mijn beensteun gemold. De bedrading hing er uit en dat kan niet goed zijn. De beensteun was helemaal kapot dus moest een nieuwe op. Gelukkig hadden we een reserve beensteun liggen dus was het probleem opgelost.

Verder heb ik vanmiddag met Tommy op facebook gechat Altijd wel gezellig. 

Vanavond  heb ik beschuldigt en achter gesloten deuren gekeken. 

Verder heb ik met vrienden gechat en alvast deze duim gemaakt.