Amerika

Op 9 Augustus 2002 was het dan eindelijk zover.

Christel van Doe Een Wens Stichting nu Make a Wish Nederland stond om 9.45 uur bij ons voor de deur met de vliegtickets om naar Amerika te kunnen vliegen en daarmee de wens van Martino te laten uitkomen.

We waren die dag al vroeg opgestaan en je zag aan Martino dat hij er naar uit gekeken had. Michel en Martino kregen allebei een fototoestel en een zak snoep mee voor onderweg. Ook waren er vier cadeautjes die we pas in het vliegtuig mochten open maken. Judith was op dat moment al bij ons thuis en was foto’s aan het maken. Ook waren de opa’s en oma’s er om ons uit te zwaaien. Om 10:15 uur stond de taxi voor de deur. We hebben onze spullen ingeladen en afscheid van iedereen genomen en we vertrokken naar Schiphol waar Gert-Jan van Doe Een Wens Stichting op ons stond te wachten. Na het inchecken moesten we nog door de douane heen. Bij de douane moesten ze de zitkussen van de rolstoel controleren en toen dachten ze dat ik een voorraad blikjes bier in me zitkussen had verstopt. Ja natuurlijk heb ik bier verstopt ik dacht geef even een rondje weg in het vliegtuig. Als ze even logisch na denken is het een zitkussen met van die nopjes waar lucht in zit. Natuurlijk wilde ze het zien of er echt niks in zat tja hooligans die moet je ook goed in de gaten houden. We hebben het zitkussen laten zien en daar zaten dus geen blikjes bier in hadden hun even pech. Ook wilde ze mijn rolstoel goed na kijken en ik had achterop een grote kap zitten en toen wilde ze weten wat daaronder zat. Ze dacht dat het een opberg plekje was om stiekem iets mee te kunnen nemen. Natuurlijk is het een opberg plekje daar verberg ik altijd mijn vuurwerk onder. Onder die kap zaten de accu’s van de rolstoel maar ook dat wilde ze natuurlijk zien. Dus me moeder haalde de kap van de rolstoel er af en zoals ze konden zien had ik echt niks te verbergen. Na de douane hadden we nog wat tijd over en zijn we wat gaan drinken. Daarna werden we tot de deur van het vliegtuig gebracht en Martino mocht als eerste het vliegtuig in. We vlogen naar Amerika met de vliegmaatschappij Martinair.Omdat Martino niet meer kon lopen werd hij op een soort van karretje getild en werd hij naar zijn stoel gebracht. Martino wilde graag bij het raam zitten en werd daarbij ook geholpen. Het vliegtuig vertrok om 14.00 uur naar Amerika. Toen wij aankwamen in Orlando Florida was het 17:37 uur. Omdat alle passagiers meteen naar de uitgang liepen werd ons geadviseerd om even te wachten totdat alle passagiers uit het vliegtuig waren. Het ging allemaal heel vlot dus hoefde we ook niet heel lang te wachten. Wat lieten de passagiers toch veel rommel achter in het vliegtuig. Wij waren nog zo netjes om onze rommel gewoon mee te nemen en in de prullenbak te gooien. Op het einde mocht ik nog even de cockpit bekijken, en ik mocht van de piloot zijn pet hebben. Dat vind ik heel leuk ik heb deze ook op mijn kamer bewaard.

Na een zeer strenge controle op de luchthaven werden we opgevangen door Jay, die ons hielp bij de bagage. Daarna zijn we naar onze auto gebracht en zijn we op weg gegaan naar villapark Give Kids The World, waar we om 20:30 uur Amerikaanse tijd aankwamen. Meteen kwam de meneer van het villapark naar ons toe en werd ons van alles over het villapark verteld. Ook kregen Michel en ik allebei een knuffel mee. Het was een welkoms gift om je welkom te heten op het villapark. Ook kregen we een button mee die je op moest doen en dan kregen we voorrang in de pretparken. 

 De meneer vertelde een hele hoop dingen maar we waren gewoon erg moe van de reis en aangezien het een tijdsverschil is was het al erg laat voor ons. Meteen werden we naar ons huisje gebracht zodat wij onze rust konden nemen. Elke morgen en avond werden we verwacht bij het restaurant en kon je eten waar je zin in had. Wij zijn thuis gewend als je gegeten hebt dat je dan even je spullen opruimt. En net dat we het op wilde ruimen werd je tegen gehouden dat we dat niet mocht doen. Als je daarna nog zin had in een ijsje dan kon je dat verderop halen. We dachten laten we daar eens heen gaan en kijken wat ze hadden. Ze hadden daar echt van alles maar als je een ijsje nam kreeg je meteen een te groot ijsje dat krijg je echt niet op. We zijn in de loop van de dagen naar Magic Kingdom,MGM Studio’s,Epcot,Seaworld,Islands of Adventure en de Universal Studio’s geweest. We zijn een dag niet naar een pretpark geweest om een beetje bij te komen en de omgeving te bekijken. Ook hadden ze een groot gebouw staan op het park waar wij verbleven. En waar ook binnen allemaal sterren aan het plafond hingen van kinderen die ook deze wens hadden gedaan om naar Amerika te gaan. Natuurlijk hebben wij er ook een laten op hangen. Op die ster staat mijn naam en de datum wanneer wij daar zijn geweest. Je kon er ook voor kiezen om het op een steen te laten zetten die dan in de stoep werd gelegd. De laatste dag van deze prachtige week hebben we gebruikt om nog wat rond te kunnen kijken en daarna op ons gemak weer naar huis te komen. We vertrokken 20:00 uur Amerikaanse tijd uit Orlando en kwamen om 10:30 uur Nederlandse tijd op Schiphol aan waar Gert-Jan ons weer stond op te wachten. Toen we alle bagage hadden, zijn we weer met de taxi richting huis gereden. Toen we thuis weer aankwamen, was het binnen en buiten helemaal versierd en het gebak stond op ons te wachten. Mijn wens was om naar Disney World in Amerika te gaan en dankzij Judith en de Doe Een Wens Stichting is dit mogelijk gemaakt. Het is een prachtige en onvergetelijke reis geweest. Mijn wens was precies zoals ik het me heb voorgesteld. Ik ben Judith en de Doe Een Wens Stichting erg dankbaar voor het vervullen van deze wens.

Broer Michel schrijft:

Toen we aankwamen stonden we heel lang te wachten op onze spullen, maar we hebben alles gevonden. Toen we met de bus weg reden, duurde het even tot we het Park hadden gevonden, het was wel mooi in het park. Martino en ik kregen allebei een knuffel, Ik kreeg een orca en Martino kreeg een Mickey Mouche. De volgende dag zijn we naar Disney World gegaan en het is daar heel groot. Toen we daar weg gingen had ik geen voeten meer over van het lopen. Die avond zijn we wezen zwemmen in het zwembad. Het zwembad was niet koud, niet te warm, maar er tussen in. De volgende dag zijn we de studio’s ingegaan, en we zijn met de Disney figuren op de foto geweest. Ook hebben we een grote poeh beer meegenomen. De volgende dag zijn we naar Epcot geweest. Het leukste vond ik de auto’s die gingen wel 65 mijl per uur, dit was een soort achtbaan. Die avond ging het even heel hard regenen en onweren. De volgende dag zijn we naar de winkels geweest en daar hebben we gekocht: Twee kettingen,twee zonnebrillen,twee t-shirts waarop we onze foto’s hebben laten drukken en twee magnetische postzegels. We hebben ook dingen op het park gekregen zoals: Twee petten,twee hoeden,vier auto’s,twee Mickey Mouche petten,twee knuffels en 5 video banden. We zijn daarna naar Seaworld geweest, we zijn bijna overal in geweest en vooral de achtbaan vond ik het leukst, want deze ging wel zeven keer over de kop. De volgende dag zijn we naar twee pretparken geweest maar konden buiten nergens in wegens heftige noodweer, maar het waren hele mooie parken.

Hieronder heb ik een paar filmpjes geplaatst van de vakantie. Het zijn filmpjes van attractie parken en attracties waar we zijn in geweest. Ook heb ik filmpjes geplaatst van Give Kids The World. Dat is het Villapark waar we overnachten.  Bekijk gerust het filmpje dat u aanspreekt.