Paardrijden op Manege Groenensteijn.

Een van me hobby's is paardrijden, paardrijden heb ik vroeger bij manege Groenensteijn gedaan.Paardrijden deed ik altijd op maandag avond van 17:30 tot 18:00.Het paard waar ik altijd op reed heette Flubber.Op de manege hadden ze een plaat gemaakt waar je met de rolstoel op kon rijden. Die plaat konden ze omhoog zetten zodat ze je beter op het paard konden krijgen.Vervolgens werd je door drie personen op het paard getild.Een persoon staat naast het paard om je tegen te houden zodat je niet aan de andere kant er weer naast kon vallen en de andere twee personen tilde je het paard op.Voordat ze je op het paard tilde werd er een deken op het paard gelegd. Aan die deken zat een beugel vast waaraan je kon vast houden.Aan het eind van de rit werden de paarden in het midden van de binnenbak gezet en werd je van het paard in de stoel getild.In de winter reden we altijd binnen en in de zomer reden we altijd buiten.Aan het eind van het jaar hadden we altijd een opendag.Op die opendag kwamen altijd heel veel mensen kijken.Er werden ook paarden shows gedaan door verschillende ruiters die op de manege aan paardrijden deden.Ik heb zelf ook wel eens mee gedaan met de paarden shows.We moesten toen verkleed als spoken een optreden laten zien, dat was heel leuk om een keertje te doen.Aan het einde van de dag was er een oorkonde en een prijs uitreiking.Iedere ruiter kreeg een oorkonde uitgereikt en een persoon werd tot beste ruiter gekozen van de dag.De gene die tot beste ruiter werd gekozen kreeg de wissel beker.Ook hadden we elk jaar een tekenwedstrijd waar je aan deel kon nemen. De bedoeling was dat je een tekening over het onderwerp paarden moest maken.Ik heb toen een keer mee gedaan en had de manege binnenbak na getekend.Ik heb met mijn tekening de eerste prijs gewonnen en kreeg een cadeaubon.Op een gegeven moment werd het te zwaar om mij op het paard te tillen. Uiteindelijk hebben we besloten om er mee te gaan stoppen omdat het gewoon niet meer lukte om me op het paard te tillen.Ik besloot het af te gaan bouwen en voor de laatste keer mee te gaan doen met de opendag.Maar de opendag heb ik niet mee kunnen doen doordat er een ongeluk was gebeurd.Op de laatste training voor de opendag was het lekker weer om buiten te gaan rijden.Dus we hadden besloten om de laatste training over te slaan en lekker buiten in het park te gaan rijden.Na een tijdje in het park gelopen te hebben kwamen we langs het water. Opeens kwamen er twee honden snel het water uit rennen waardoor het paard geschrokken was.Het paard rende heel snel weg waardoor ik achterover viel.De begeleiding rende naast het paard mee en probeerde me op het paard te houden.Ik gleed steeds naar de zijkant van het paard en de begeleiding probeerde me terug te duwen.De begeleiding kon me niet tegen houden en toen belande ik op me buik in het zand.De begeleiding draaide me snel om en legde me op me rug.Het ging allemaal zo snel dat je niet eens wist wat er gebeurd was.Het paard draaide zich om en keek me recht in me ogen.Het leek net of hij wou zeggen dat die van mij geschrokken was dat ik op de grond was gevallen.Een van de begeleiding sprong snel op het paard en ging hulp halen op de manege.Even later kwam de politie met sirene aanrijden om te kijken wat er aan de hand was.Vlak daarna kwam ook de ambulance met sirene er aan rijden.Ik had nogal last van me benen en hun gingen even er na kijken.Ze hadden al in de gaten dat er iets niet goed was en brachten me naar het ziekenhuis toe.In het ziekenhuis gingen ze meteen een röntgenfoto laten maken om te kijken of ik misschien iets gebroken had.Er bleek dat er een hoop dingen mis was.Ik had een gekneusde neus, twee gekneusde armen, me benen waren gekneusd en een been was schuin boven me knie afgebroken.Ze wisten nog niet of ze me been gingen opereren dus mocht ik niet eten of drinken.De volgende dag werd er besloten dat ze me been in het gips gingen zetten voor zes weken lang. De bedoeling was dat me been vanzelf weer aan mekaar moest gaan groeien.Ik heb een week in het ziekenhuis gelegen omdat ik erg veel pijn aan me been had.Maar naar een week in het ziekenhuis te hebben gelegen mocht ik weer naar huis toe.Thuis heb ik nog aardig last van me been gehad.De huisarts kwam vaak op bezoek om te kijken hoe het ging.Naar zes weken mocht het gips er alweer af gehaald worden en werd er een spalk gemaakt.De spalk was bedoelt als ondersteuning als ik van me bed naar me rolstoel getild moest worden.Na tien weken was me been weer helemaal hersteld.Toen me been weer helemaal hersteld was ben ik terug naar de manege gegaan om te kijken.Ze vonden het heel leuk dat ik even langs kwam om te kijken. Ik heb nog hele leuke herinneringen aan de leuke tijd bij de manege zonder drempels.

Manege zonder drempels.

Toen de ouders van Debbie hoorde dat ik van het paard was gevallen vertelde ze dat hun dochter Debbie ook aan paardrijden deed op manege zonder drempels.Paardrijden gaat heel anders op manege zonder drempels.Daar doen ze niet zittend paardrijden maar liggend paardrijden.Ze hebben daar een huifbed waar ze twee paarden onder kunnen zetten.Met een speciale rolstoellift wordt je uit de rolstoel op het huifbed getild zodat je op de ruggen van twee paarden kunt paardrijden.Toen we hiervan hoorde gingen we een keertje met Debbie mee om te kijken hoe zoiets gaat.Ik heb toen ook een ritje mogen maken en dat beviel me wel.Sinds dien ben ik daar ook gaan paardrijden.Ik ging er een keer in de veertien dagen naartoe om te paardrijden.Het paardrijden is heel ontspannend en vooral goed voor je spieren.Ik had niet altijd zin om er heen te gaan maar was je eenmaal aan het rijden dan voelde het goed dat ik toch er heen was gegaan.Naar een paar jaar werd het paardrijden te zwaar voor de paarden en moest ik er mee stoppen.Eind jaren zeventig ontdekte de Wageningse melkboer Johan Roelofsen dat gehandicapte mensen ontzettend veel plezier hebben van paardrijden.Hij bedacht een huifbed zodat zij liggend op de ruggen van twee paarden tegelijk kunt paardrijden.In 1986 opende de Stichting Manege Zonder Drempels in Bennekom daar werd een boerderij omgebouwd tot manege en werd de melkzaak verkocht.Naast de grote binnenmanege zijn er ook appartementen om weekenden en vakanties door te brengen.Ook zijn er voor groepen en gezinnen een ontvangstruimte De grote binnenmanege is de plek waar kinderen en volwassenen met een beperking paardrijden op de speciale huifbedden.De Manege is in het bijzonder voor mensen met ernstig meervoudige beperkingen (EMB).In de prachtige beschilderde binnenmanege kunnen zij op de speciale huifbedden paardrijden.De bewegingen van de paardenruggen zorgen bij deze vaak rolstoelgebonden kinderen en volwassenen voor plezier en ontspanning.Ouders en begeleiders constateren vaak een verbetering van bijvoorbeeld spasmen, obstipatie of slijmophoping.Voor weekenden en vakanties van groepen en gezinnen zijn er speciaal aangepaste appartementen.Buiten zijn de stallen het paddock paradijs waar de paarden het hele jaar door buiten lopenOok is er speeltuintje en ruime paden waarop in de zomer wordt gereden.De Manege Zonder Drempels is volledig rolstoeltoegankelijk.Gasten van de appartementen kunnen beschikken over fietsen, rolstoelfietsen en skelters.Voor ouders en begeleiders wil de Manege Zonder Drempels ook een warm welkom bieden. Dit bekent een mogelijkheid voor de uitwisseling van kennissen en ervaringen.Onze ervaren huifbed rijders stimuleren deze onderlinge contacten tussen de ouders en bieden hen vaak een luisterend oor.